Erresidentzia batean lan egitea ez da soilik lan-aukeraren bat, baizik eta bizipen sakon bat, non zaintza gertutasunetik eta konpromisotik abiatzen den.
Osasun sistema presio handian dagoen testuinguru batean, ospitaleak gainezka eta profesionalak nekez daudenean, adinekoen erresidentziak erizaintzako garapen profesionalerako espazio alternatibo eta erakargarri gisa aurkezten dira. Erresidentziak izan daitezke ezagutza eta trebetasun teknikoak aplikatzeko leku ezin hobeak ez ezik, gertutasunak eta gizatasunezko tratamenduak zaintza emankorra ahalbidetzen duten lekuak ere bai, beharrik handiena duten pertsonen ondoan egoteko aukera eskainiz.
Egonkortasuna, bateragarritasuna eta garapen profesionala
Gaur egun, erizaintzako langileek bereziki baloratzen dituzten baldintzak eskaintzen dituzte erresidentziek: lan-egonkortasuna, ordutegi aurreikusgarriagoak, lan bizitza eta familia bateragarri egiteko aukera eta pertsonaren jarraipenean benetan inplikatzeko aukera ematen duen lan ingurunea. Larrialdiak ez dira etengabeak, eta erizainak denbora eta irizpide klinikoarekin arduratu daitezke egoiliarren beharrak behatzeaz, ebaluatzeaz, prebentzioaz eta laguntzaz.
Erresidentzia batean, erizaintzako profesionala ez da soilik tratamenduak ematen dituena edo larrialdiei erantzuten diena. Zaintzaren antolaketan, erabakien hartzean eta taldearen koordinazioan funtsezko figura da. LARES NAFARROAtik gazte talentua erakartzearen aldeko apustua egiten dugu.
Gainera, sektoreko hainbat erakunde barne formazio politikak hobetzen ari dira, eguneratze klinikoko programetarako sarbidea eskainiz, zaintza aringarri berritzaileetarako protokoloekin, pertsonarengan oinarritutako arretan eta ardurako postuetan benetako hazteko aukerekin.
Zainketa gizatiarragoa eta esanguratsuagoa
Bide profesional hau hautatzen dutenek gehien nabarmendu ohi duten alderdietako bat egoiliarrekin sortzen den lotura emozionala da. Erizaintzako langileek ez baitute soilik pazienteekin lan egiten, baizik eta egoiliarrekin bizi dira, haien istorioak ezagutzen dituzte, aurrerapenak, erronkak, beldurrak eta baita maitasunak partekatzen dituzte. Cortes-eko Carmen Bellido fundazioako erresidentziako erizain gazte batek, lanean hasi berri denak, honela dio:
“Hemen sentitzen dut keinu bakoitzak duela garrantzia, nire lanak pertsonen bizi kalitatean eragin zuzena duela. Esperientzia oso ezberdina da, askoz pertsonalagoa.”
Ospitale ingurunearekin alderatuta, non alta emateak harremana eteten duen, erresidentzietan harreman iraunkorrak eraikitzen dira. Gertutasun honek motibazio gehigarria ematen die erizaintza bokazio gisa ulertzen dutenei, ekintza kliniko hutsaren gainetik doan zerbait bezala.
Aurrejuzguak desegiten, aukerak eraikitzen
Onura horiek izan arren, oraindik ere badira erresidentzietako lana gutxiesten duten ikuspegi murriztaileak. Urte luzez, bigarren mailako edo prestigiorik gabeko helmuga gisa ikusi izan da arlo hau. Adibide bat jartzearren, nahikoa da erizaintzako oposizioetan emandako puntuazio baremoak gogoratzea: erizaintza geriatrikoa da, ziurrenik, erizaintzaren arlo guztien artean autonomoen artean autonomoena, baina erakundeek gure lana gutxiesten jarraitzen dute, beste jardun eremu batzuekin alderatuz.
Zorionez, aldaketa demografikoak, biztanleriaren zahartzeak eta egoiliarren profilaren gero eta konplexutasun handiagoak eskatzen dute inoiz baino gehiago prestakuntza, inplikazio eta zaintza ikuspegi integrala duten erizaintzako profesionalak.
Sektorea lanean ari da pertzepzio hau irauli nahian: sentsibilizazio kanpainak, unibertsitateekin hitzarmenak, praktika egonaldiak, profesionalen testigantzak eta lan baldintzetan hobekuntzak talentua erakartzeko eta erresidentziak igarobide hutsak ez direla, baizik eta benetako ibilbide profesionalerako leku direla erakusteko estrategia zabal baten parte dira.
Benetan zaindu nahi dutenentzat ate irekia
Osasun sisteman funtzionario plaza bat eskuratzeko asmoak sor dezakeen tentazioaren aurrean, erresidentziek alternatiba sendo eta zentzudun bat eskaintzen dute gaur egun. Erresidentzia batean lan egiteak erizaintza burutzeko aukera ematen du, non profesional bakoitza kontuan hartzen den, non pertsonarekiko harremana zuzena den, eta non zaintzaren balio humanoa egunez egun bizitzen den.
Sektore soziosanitarioak bidali nahi duen mezua argia da: adinekoen erresidentziak ez dira B plana, baizik eta hautu kontziente eta baloragarria. Hazteko, arrastoa uzteko eta benetan zaintzeko leku bat: ezagutza, erantzukizuna, sentikortasuna eta presentzia uztartuz.
Gizatasun gehiago behar duen mundu batean, erresidentziak dira, zalantzarik gabe, erizaintzaren orainaren eta etorkizunaren funtsezko parte.
